Als mensen mijn zusje en mij te samen ontmoeten zeggen ze vaak ‘Oh dat kun je helemaal niet zo goed zien dat jullie zusjes zijn’. ‘Nee dat klopt’ reageer ik dan meestal ‘Ik eet iets meer dan ons Tess’. Mooie zelfspot waarbij andere mensen ongemakkelijk en eigenlijk nooit een reactie geven. Een beetje zelfspot kan, maar niet als je het stiekem echt meent.
Mijn uiterlijk heeft mij altijd in veel opzichten in de weg gestaan en heb het nooit eerlijk gevonden dat andere mensen bijvoorbeeld elke dag een vette hamburger konden eten of elke dag een fles frisdrank konden drinken. Waarom kan dat verschil zo groot zijn tussen mensen? Daar had Roel ook niet echt een origineel antwoord op helaas. Kwestie van accepteren dus.
Tegenslagen accepteren
Het accepteren van tegenslagen is een grote ‘moet’ in de veranderingen die ik maak. Niet alles gaat vanzelf en even makkelijk.
Nadat ik 3 weken geleden op de weegschaal was gaan staan en er bleek 2.5 kg af te zijn kon ik de hele wereld aan. Voelde me extreem goed en werd extra gemotiveerd, dat moest ik de week erna ook wel kunnen halen. Je voelt het al aankomen, dat bleek dus niet zo te zijn. Met dezelfde inspanningen als de week ervoor bleek ik 0.6 kg te zijn aangekomen. ‘What the F…’ dacht ik! De boosheid en tranen kwamen gelijk naar boven en kon het echt niet begrijpen. Gelukkig was Roel snel genoeg met het positieve nieuws dat ik wel was gezakt in vetmassa. Ik was vooral boos op mezelf, had ik niet genoeg gedaan? Had ik meer mijn best moeten doen? Na goed gesprek met Roel bleek dat ik eigenlijk niet meer had kunnen doen in die week. Tenzij ik vakantie zou opnemen van het werk dan had ik meer kunnen gaan sporten. Accepteren dat je lichaam niet altijd hetzelfde reageert was de les van die dag. Daarna ging ik uit mezelf een tandje bijzetten in zoverre dat het kon. In die week kreeg ik een emotionele klap te verduren, het ging in mijn prive kring even niet zoals ik het graag had willen zien en dat moest ik accepteren. Tijdens dat moment stuurde ik mijn moeder een appje over hoe ik me voelde en wat ik ermee moest. Paar dagen later trof ik mijn mama weer en ze vroeg gelijk ‘Hoe is het van de week afgelopen?’ en ‘Je hebt toch niets slechts gegeten he schat’. Vol trots kon ik zeggen ‘Nee ben lekker naar bed gegaan’. Vroeger zou ik altijd mezelf stiekem misselijk hebben gegeten en net doen of er niets aan de hand was. Nu probeer ik verdriet en boosheid er maar uit te sporten.
En dat bleek ook de afgelopen keer toen ik mocht wegen, er was 1.8 kg af! Het super gevoel was terug en ben van plan dat niet meer te verliezen.
Besloot ook gelijk om 10 weken extra te ‘reserveren’ bij Roel want het einddoel is er nog lang niet. Maar het begin is zeker gemaakt.
Gemaakt door www.teerhart.nl
Geen dieet!!!
Raar dat een mooi resultaat kan zorgen voor extra motivatie. Mensen hebben de afgelopen week aan mij gevraagd ‘Hou je het nog een beetje vol?’. Wat denk je dat ik aan het doen ben, een tijdelijk dieet?’ zei ik dan. Grappig dat mensen denken dat ik aan een dieet doe terwijl het eten juist vanzelf gaat. Natuurlijk heb ik zin in een pizza magarita met extra kaas en cocktailsaus ( Rare combi ik weet het!). Maar ik weet ook hoeveel moeite het kost om die pizza er af te trainen.
Komend weekend mag ik een klein SAR weekendje hebben (Schijt Aan Roel). Daar ben ik de afgelopen weken echt naartoe aan het leven en iedereen in mijn omgeving weet dat ook.
Denk dat ik er stiekem toch rekening mee hou qua eten en drinken, het is tenslotte een gewoonte aan het worden. We zullen zien…..
Pien
